هر کدام از نهادهای فرهنگی داخل کشور از قبیل حوزه علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صدا و سیما، سازمان اوقاف و... متناسب با وظایف خودشان تلاش هایی را جهت پیشبرد اهداف و گفتمان انقلاب اسلامی انجام داده اند. به طور مثال جامعه المصطفی العالمیه چون سروکارش با طلاب خارجی است، برنامه های متنوعی برای آشنایی طلاب با گفتمان انقلاب اسلامی و گسترش فرهنگ انقلاب اسلامی در کشورهای مختلف اجرا کرده است اما هیچگاه این نهادها در زمینه رسیدن به گفتمان انقلاب به حد ایده آل نرسیده و باید بیشتر تلاش کنند.

اجرای برنامه های فرهنگی تنها برعهده نهادهای فرهنگی نیست. کارهای اجرایی به یک معنا در دست و حیطه اختیارات و وظایف قوه مجریه است؛ بدین معنی که نهادهای علمی در حیطه وظایف خودشان کارهای روشنگری، بحث های تئوریک و نظری و آموزش و پژوهش را انجام می دهند و تنها بخشی از اجرا برعهده نهادهای فرهنگی است و مقدار زیادی از کار اجرا برعهده خود مردم و مخاطبان است چرا که نوع مطالبی که به عنوان مثال حوزه های علمیه، مراجع و روحانیت بیان می کنند، مطالبی است که مردم باید آنها را بدانند.

حوزه های علمیه در حوزه کاری، وظیفه و مسئولیت خودشان یعنی بحث های علمی و فلسفه، فقه و روانشناسی و علوم انسانی کارهایی را انجام داده اند اما اینها باز هم در حد ایده آل نبوده است و باید به سمت رسیدن به ایده آل ها حرکت کنیم.

ما انتقاداتی را به صدا و سیما داشته و داریم، علما نیز انتقادهایی را داشته اند، اخیرا آیت الله مکارم شیرازی فرمودند که برخی فیلم ها همان عرفان های کاذب و نوظهور را ترویج می کنند و باید برای اینها فکری بشود، البته مسائل صداوسیما هم فقط به یک صنف خاص محدود نمی شود و افراد زیادی از دانشگاه، حوزه و نهادهای دیگر در مسائل فرهنگی دخیل هستند.

درخصوص این که نهادهای فرهنگی تا چه اندازه در ارائه الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت موفق بوده اند باید عرض شود که بحث الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت را ابتدا مقام معظم رهبری مطرح کردند و از نخبگان حوزه، دانشگاه و اصناف مختلف دعوت کردند و تلاش هایی در این زمینه شده است اما به نظر می رسد که در این زمینه هم تا رسیدن به آن بومی سازی مطلوب و الگوسازی های ایده آل فاصله زیادی داریم و کشور و مردم و ذهن ها در معرض تهاجم فرهنگی و شبیخونی فرهنگی است.