در مورد مسائل فرهنگی و هنری و مقاصد انقلاب اسلامی و سیاست های مختلفی که نهادهای فرهنگی تعقیب می کنند، با توجه به تجربه ای که در دوایر مختلف فرهنگی، هنری و تبلیغاتی داشته ام، تصور می کنم که ما اغلب به عمق مسائل چنانچه باید و شاید توجه نمی کنیم و تنها سطحی از مسئله را در نظر می گیریم که اغلب در جریان کار، ما را با مشکل مواجه می کند. تجربه شخصی خودم این است که در اوایل انقلاب اسلامی در خدمت گروهی از دانشجویان منتخب انجمن های اسلامی برای تعلیمات هنری و فیلمسازی بودم. در آغاز آن تعلیمات مسئله ای که ما در نظر نداشتیم، این بود که رسیدن به مقاصد اسلامی در هنر و فرهنگ کار ساده ای نیست و ما تصور می کردیم افرادی که در این واحد گرد هم آمده اند هم می دانند چه می خواهند و تنها در صورتی که روش ها و فنون هنری فیلمسازی را فرا بگیرند، برای تحقق مسائلی که دنبالش هستند، کافی است اما به مرور طی این 30 سال برای این حقیر و دوستان روشن شده که نزدیک شدن به مقاصد انقلاب و هنری، دینی و اسلامی کار ساده ای نیست و کاری نیست که در ابتدا تصور می شد و به قول حافظ که «عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها» دلیل این مسئله هم این است که علاوه بر این که ما توجه نداشتیم که فرم و محتوا و ظاهر و باطن در یک اثر هنری کاملا با هم نسبت دارند، بلکه در وهله اول تصور نمی کردیم که عمق مسائل اعتقادی و نظری هم مقتضی فراهم آمدن تمهیداتی است که به سادگی نمی توان به آن ورود کرد و عجیب که در دوره های مختلف مدیریتی در سازمان های مختلف هنوز این اشتباه را تکرار می کنیم و گمان می کنیم که اهتمام لازم برای اسلامی کردن فرهنگ و هنر صورت نگرفته است.

* مدیر جهاد بنیاد حکمی فلسفی فردید