جشن های زمستانی از مهم ترین جشن های ایرانی هستند که متاسفانه تا امروز مورد توجه قرار نگرفته اند؛ جشن هایی که از چله بزرگ شروع می شوند و تا پایان زمستان ادامه پیدا می کنند. اگر بخواهیم کمی درباره آنها تامل کنیم، خواهیم دید این جشن ها چه بسا باشکوه تر از جشن های بهاری و سال نو برگزار می شوند. متاسفانه تا به امروز پژوهشی درباره استقلال این جشن ها صورت نگرفته است و در برخی پژوهش ها هم که نامی از آنها به میان آمده است به اشتباه آنها را جزو جشن های بهاری محسوب کرده اند. از میان جشن های زمستانی ایران باستان می توان به جشن هایی مانند سده، یوم الثعلب یا روز روباه، بهمنگان، گاوگیل، اسفندگان یا برزیگران،