راهنمایی های محمد مایلی کهن در بیانیه خود به ابهامات پرونده افزوده است. حبیب کاشانی، سه شنبه ظهر در شورای شهر گفت: لحن حقیقت گویی و حقیقت خواهی مایلی کهن به لحن شهدا می خورد. مایلی کهن در بیانیه اش اعلام کرده است: نقش رضا گگه ها در این تاریخ مشخص و بدیهی بوده است. محمد مایلی کهن در این باره به صورت خصوصی داستان شب 12 مهر سال 1372 را تعریف می کند. مایلی کهن ناگفته های زیادی از دل تاریخ دارد. اگر او برخی از این پرده ها را بالابکشد، متوجه حکایت های روشن تری می شویم.

1- روزی که او با دادکان، زادمهر، محمد صادقی و پنجعلی، تیم پرسپولیس آزاد را بر معیارهای ارزشی انقلاب ساختند. قرار بود این جوان ها، مالک پرسپولیس بشوند، اما نشد. این اتفاق مسکوت ماند و مایلی کهن به پرسپولیس محراب شاهرخی و علی پروین پیوست.

2- روزگاری در تاریخ بهار سال 1369 بوده که مایلی کهن فوتبالش تمام شد. علی پروین هم او را کنار گذاشت. قرار بود مایلی کهن دستیار پروین شود اما این گونه نشد. مایلی کهن در نشریه پهلوان اعلام کرد: «پهلوان پنبه»ها را فردا معرفی می کنم. فردای آن روز علی پروین او را دستیار اعلام کرد و پهلوان پنبه ها هیچ گاه معرفی نشدند.

3- در سال 1372 که پروین از تیم ملی و پرسپولیس کناره گیری کرد، سازمان مایلی کهن را سرمربی پرسپولیس کرد، اما درگیری با دو روزنامه نگار موجب تحریم و محرومیت او شد. مایلی کهن این موقعیت ممتاز را 18 سال قبل از دست داد.

4- او یک بار زیر بار زور علی دایی رفته است. سال 77، در فاصله مرحله مقدماتی و نهایی جام جهانی 1998 اعلام کرد که دایی برای بازگشت به تیم ملی باید عذرخواهی کند. علی دایی عذرخواهی نکرد و مایلی کهن او را پذیرفت. چرا؟ مایلی کهن هیچ گاه به این سوال جواب نداده است.

5- درگیری با دادکان از کجا شروع شد و در برکنار شدن دادکان از فدراسیون چقدر نقش داشت؟ مایلی کهن هیچ گاه این سوال را جواب نداد.