در مطلب حاضر راه کسب معرفت دینی و شوق عبادت و شیوه های سنجش اخلاص مورد بررسی قرارگرفته است.

¤¤¤

یکی از نشانه های عبادت حقیقی که اولیاء خدا به واسطه فرمایشات حضرات معصومین(ع) روی آن بسیار تکیه دارند، این است که اگر عبادت، عبادت حقیقی شد و عبد در عبادتش فقط خدای متعال را مد نظر گرفت، ذوالجلال و الاکرام او را به صفت سر خودش، یعنی اخلاص، مهمان می کند.

اخلاص که سر خداست؛ به دست نمی آید، الابه این که عبد در عبادت، جدی باشد و هرگز عبادت را گذرا نبیند؛ یعنی به عبادت عشق بورزد، مثل آن موحد عظیم الشان، آیت الله قاضی(ره) که فرمودند: نگرانی من این است که فردای قیامت دیگر نمازی نباشد؛ چون تکلیف در دنیاست و عقبی تکلیف بردار نیست.