حالادیگر می شود گفت که «کلوپ ادبیات بدنه»، در نسل تازه داستان نویسان، کرسی فعال و خوبی به دست آورده است. اثری جذاب و پرکشش که همچنان در حیطه فرم و مضمون پیشنهادی خارق العاده ارائه نمی کند. از همان کار اولش هم معلوم بود که چانه گرمی دارد و خوب از پس حفظ تمپو برمی آید. خیالتان را هم راحت کنم که برای دومین بار شیوه تغییر زاویه دید در قالب فصول کوتاه را دستمایه کرده و البته از نمونه پیشین «پرسه زیر درختان تاغ» موفق تر عمل کرده. این بار اما پنجاه درجه بالای صفر، با افزایش چشمگیر گفت وگو و حادثه در داستان و تاکید موثر در خلق اتمسفری خشن و بیرحم باعث شده که چنگیزی را جزو معدود نویسنده هایی بدانم که از «سندرم کتاب دوم» جان به در برده اند.