هانیه، ندا، باربد، نیما، پارسا، آرش و... اسامی آشنایی هستند که در روزهایی نه چندان دور تیتر نخست روزنامه ها و خبرگزاری ها بودند. برخی از این کودکان معصوم و بی گناه که به هیچ دلیلی قربانی خشم یکی از والدین یا بستگان و اطرافیانشان شده اند، هم اکنون زیر خروارها خاک آرمیده اند. برخی دیگر نیز با مشکلات شدید جسمی و روحی روبه رو هستند و همچنان با کابوس روزهای جهنمی زندگی می کنند. اغلب نیز این حس تا بزرگسالی و حتی زمان مرگ با آنها باقی می ماند. با وجود این که کشور ما از سال 1372 به پیمان نامه جهانی حقوقی کودک پیوسته است اما در سال های اخیر بارها شاهد کودک آزاری های بی شمار بوده ایم. به طوری که تحقیقات کارشناسان نشان می دهد، در ازای افشای کودک آزاری حداقل 20 مورد دیگر آن پنهان می ماند.

بر همین اساس همزمان با افزایش کودک آزاری در کشور لایحه ای تحت عنوان حمایت از کودکان در معرض آسیب از سوی قوه قضائیه و سازمان بهزیستی تهیه و به دولت ارائه شد. متاسفانه با گذشت چندین ماه همچنان این لایحه خاک می خورد و هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.