هم اکنون در کشور خودمان، با نحوه استفاده ای خاص از تلویزیون در جامعه رویارو هستیم. انتخاباتی در حوزه قوه مقننه و مجلس شورای اسلامی از راه رسیده است. انتخاباتی که ماهیتا با انتخابات دیگر نظام جمهوری اسلامی متفاوت است. اگر در انتخابات ریاست جمهوری در پی انتخاب یک نفر هستیم یا در انتخابات شوراها و خبرگان رهبری حداکثر در پی 15 انتخاب، در این انتخابات از یک تا 30 نفر را باید برگزینیم و برای تک تک این انتخاب ها با تعداد انبوهی متقاضی مواجه هستیم. امسال نزدیک به 12 نفر برای هر کرسی نمایندگی تایید صلاحیت شده اند. تفاوت این انتخابات با دیگر انتخابات در نحوه ورود داوطلبان و چگونگی آرایش آنان است. تخصص موجود در انتخابات خبرگان رهبری و تعدد حوزه های انتخاباتی شوراهای شهر، امکان بهره مندی گسترده از تلویزیون نظیر آنچه در انتخابات ریاست جمهوری رخ می دهد، پیش نمی آورد. در این انتخابات ما معمولا شاهد بحث های نظری در تلویزیون بوده ایم و چنانچه نامزدی هم حرف زده، حوزه اثرگذاری اش محدودتر از دو انتخابات دیگر بوده است. اما آنچه در انتخابات ریاست جمهوری و در مرحله بعد، انتخابات مجلس شورای اسلامی دیدیم، رفتار متفاوتی را می طلبد.