طبعا تاکنون آثار بسیاری پیرامون نقد آرای لنین از سوی منتقدان غربی نظیر کارل کائوتسکی، آنتونیوگرامشی، گئورگی پلخانف، رزا لوکزامبورگ، میلوان جیلاس و تا همین اواخر آلن بدیو منتشر شده است و شاید (اگر خرده انتقادات کسانی چون انور خامه ای، عنایت الله رضا و محمد پروین تنکابنی را ازجمله نقدهای اثرگذار در حوزه مارکسیسم انتقادی ارزیابی شود) بتوان گفت که نقد لنینیسم در ایران وجود داشته است، اما به جرات می توان مدعی شد که تا پیش از مصطفی شعاعیان پژوهش بایست هایی توسط اندیشه ورزان چپ ایران پیرامون نقد آموزه های لنینیستی از منظر چپ انتقادی صورت نگرفته بود تا اینکه سرانجام او با ایجاد تشکیک در نظریه انقلاب