روز دوشنبه(15 اسفند) پروفسور «جلال بریمانی» پس از یک دوره بیماری طولانی درگذشت. بسیاری از ما (میان سال ها) او را آن طور به یاد می آوریم که گویی نیمه شبان در محکمه خود به درد دل های ما، همان دردهای جانفزای اعصاب، گوش می سپرد. دردهایی که بسیاری از آنها به نسخه ای و مرحمی التیام می یابند و اگر مرحمی هم ندارند حداقل گوشی شنوا و رویی گشاده و روحی پشتیبان و همدرد، چون سیمای او بی تردید از سنگینی آنها می کاهد، چونان که پس از سال ها به یاد می آوریم «ها پروفسور...»بسیاری از ما طبیبان نیز کلاس های شادی را به یاد می آوریم که با وجود پروفسور نه تنها دشواری درس اعصاب را می زدود بلکه آن را زیبا هم می کرد.