ما سال 90 را در حالی به پایان بردیم که به تصویرگران، این نوید از جانب مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی داده شد که پس از یک دهه، بینال تصویرگری در سال 91 برگزار خواهد شد. بی شک این اتفاق خجسته یی است چراکه بینال تصویرگری همچون آیینه یی برای هنرمند خواهد بود که می تواند آثار خود را در آن ارزیابی کند و نقدها و جایزه های این رویداد هنری سمت و سو و راهنمای هنرمند در ادامه راهش خواهد بود. از دیگر اتفاقاتی که در سال 90 نتایج خوبی را به همراه داشت، برگزاری جشنواره تجسمی فجر به همت مرکز هنرهای تجسمی بود که به عنوان داور بخش تصویرگری، کیفیت آثار را مطلوب ارزیابی می کنم. کارهایی که به دبیرخانه ارسال شدند، نشان از تلاش جوانان و میل به شرکت در جشنواره را داشت. همچنین داوری ها، آنها را رهنمون می کند تا سلیقه قالب در جامعه را پیگیری کنند و در مسیر درست قرار بگیرند. دستاورد دیگری که نمی توان از آن چشم پوشی کرد، اختصاص بودجه خرید آثار هنری است. متاسفانه وضع هنرهای تجسمی نابسامان است و این موضوع ارتباط مستقیم با اقتصاد خانواده ها دارد. تورم و گرانی باعث شده خرید آثار هنری از سبد اقتصادی خانواده ها، خارج شود امسال نیز در مقایسه با سال های قبل، هنرهای تجسمی با رکود اقتصادی مواجه بود. حتی مخاطب خاص هم دیگر قدرت و میل به خرید را از دست داده است و ترجیح می دهد، دارایی خود را در جای دیگری سرمایه گذاری کند. بنابراین برای تغییر این شرایط و رونق بازار هنر، اختصاص بودجه برای خرید آثار هنری، می تواند کمک شایانی به این اوضاع راکد بکند. چراکه اگر هنر به سازمان ها و اداره ها، راه پیدا کند، سلیقه مخاطب عام هم ارتقا پیدا می کند. اما در خرید آثار هم باید دقت شود تا ضمن دوری از باندبازی، از تمام رشته های هنری و تمام سلیقه ها، کار خریداری شود. چراکه انبار بسیاری از هنرمندان پر شده و دیگر جایی برای تولید اثر باقی نمانده است و این حس منفی در هنرمند ایجاد می کند. خوشبختانه در سال 90 علاوه بر موفقیت های داخلی، در عرصه بین المللی هم شاهد اتفاقات خوبی برای تصویرگران ایرانی بودیم که این نویدبخش پیشرفت هنرمندان ایرانی است.

عضو انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران