هیچ خانه تسخیر شده ای در تاریخ سینما مثل خانه فیلم «سوراخ کلید» -داستان تیره و تار، جنون آمیز و اندکی ناامیدکننده گای مدین درباره اشباح- نبوده است. این فیلمساز منحصربه فرد کانادایی در ادامه رویه همیشگی خود که درهم آمیزی تصویری شخصی و حدیث نفس گونه با جلوه سینمای دوران صامت است، اقدام به عبوری هذیان گونه از دالان های تازه و ترسناک تخیل خویش کرده و اشاره هایی به آثار هومر و اشباحی برخاسته از سینمای کهن را نیز در آن گنجانده است. اما طنز خاص آثار مدین و میزانسن شگفت انگیز سیاه وسفید او نمی تواند این رویای تب آلوده را از حد اثری که در برخورد اول مسحور کننده است، فراتر ببرد و برای یافتن بازاری گسترده تر و مخاطبانی بیشتر به او کمک کند.