اغلب تصور می شود تضعیف الگوی آشنایی و گسترش غریبگی است که شهرهای ما را به میدان انسان های خودمدار بدل کرده است. بسیاری به یاد دارند که در گذشته آدم های یک محل به این دلیل که همدیگر را می شناختند حسی از اعتماد و صمیمیت را نیز تجربه می کردند. اما در کلانشهر تهران، محله ها دیگر نه تنها مکان آشنایی نیستند بلکه مجمع غریبه هایی کاملابیگانه از هم اند. بدین سان، آشنایی ها در شهرهای ما بیش از اندازه رقیق شده و این ناشناسی است که الگوی غالب زندگی را تشکیل داده است. برخی بر این باورند که این ناشناس شدن جامعه است که مساله ایجاد کرده است از این رو، همواره حسی نوستالژیک به جامعه مبتنی بر آشنایی داشته اند.