دولت ها به عنوان قدرت برتر در پی برقراری نظم عمومی هستند و نظم عمومی از نظر دولت ها آنچنان نظمی است که حافظ قدرت و حکومت باشد ولی مردم به دنبال آزادی هستند و نظم و آزادی در تعارض با یکدیگر قرار دارند و گسترش بی رویه آزادی منجر به هرج و مرج می شود و گسترش نظم منجر به انسجام قدرت دولت می شود. آرمان نهایی هر جامعه ای اجرای عدالت است و عدالت در زمینه هرج و مرج و دیکتاتوری محقق نمی شود.مردم به تجربه دریافته اند که برای حفظ نظم عمومی باید به طور ارادی بخشی از اختیار خود را به دولت واگذار کنند و از آزادی خود برای تامین امنیت بگذرند و با انتقال این اختیار ارادی است که قدرت سیاسی شکل می گیرد و این انتقال