قتلی رخ داده است و گناهکار برای طفره رفتن از پذیرش مسوولیت قتل به انواع صناعات متوسل می شود تا گفتن این «حرف آخر»، یعنی اعتراف به گناه را به تعویق بیندازد. «پسر خواب پدر مرده را می بیند. نمی داند که مرده است؟» (فروید) چه کسی نمی داند؟ پسر یا پدر؟ رمان مدرن فارسی مبتنی بر محال بودن پاسخ قطعی به این پرسش است: راوی بوف کور افیون می کشد، نقاشی می کند، می نویسد، دو زن را می کشد و در نهایت، باز هم نمی تواند حکایتی رآلیستی را سامان دهد. مشکل او این است که باید یا «جوان نابارور» باشد یا «پدر پیر»: رمان با این تعارض حل ناشدنی شروع می شود و باقی رمان داستان کوشش های بی حاصل برای غالب شدن بر این تعارض