طالب، شاهد بمباران شیمیایی تیرماه 66، امروز 41 سال دارد و معلم تاریخ است. در حال روایت این تصویر، اشک در حدقه چشمان قرمز سوخته اش موج می زند و می گوید: «هنوز جای چاله چوله تاول های کمک به کاک عبدالله روی دو بازویم به یادگار مانده است.مردم بعد از اعلام هشدارهای بمباران شیمیایی، تازه فوج فوج دستمال به دست به سوی کانون های آب می دویدند و بعد از خیس کردن آن بر بینی و صورت خود می گذاشتند. در حالی که تمام منابع آب سطحی و حوضچه های مساجد به گاز سمی خردل آلوده بود و این ناآگاهی و هشدار غلط، بخشی از عمق فاجعه به شمار می رود که در لای صفحات تاریخ گم شده است.»