پایان جنگ جهانی دوم، خود یک آغاز بود؛ آغازی بر تعاریفی کاملاجدید بر پایه دیدگاه های فلسفی، نیمه فلسفی و حتی غیرفلسفی شرق. این تعاریف خود را در حوزه های فرهنگی و هنری، همچنین اجتماعی بیشتر نشان می داد یا به زبان دیگر، بسترهای فرهنگی و اجتماعی آمادگی بیشتری برای جذب این تعاریف داشتند. نهضت های متنوع و زودگذر نقاشی و موسیقی مانند نیروی عظیمی در حال تغییر دادن الگوهای مسلط بر جامعه بودند؛ به میان آمدن تکنولوژی در هنر به خصوص در موسیقی. این خواست برای «تغییر»، شکلی پویا تر نیز به خود گرفت. به این معنی که هم موسیقیدانان تمایل شدیدی به تولید اصوات و خلق آهنگ های غیرمعمول داشتند و هم صنعت الکتریک و