نام ایران و ایرانی پیوند ناگسستنی با فرهنگ و تمدن دارد اما این موضوع در همه موارد عینیت پیدا نمی کند.

به طور مثال در رانندگی این امر در خصوص برخی از افراد به اثبات رسیده است.

در بین برخی از افراد این تفکر حاکم است که رانندگی یک امر فردی است و چون تنها هدف شان رسیدن به مقصد است پس دیگر رانندگان به نوعی رقیب آنها به شمار می روند.

در حقیقت ایرانیان در مواجهه با رانندگی دچار نوعی تاخر فرهنگی هستند یعنی اینکه فرهنگ مادی آن که همان وسیله نقلیه است را به دست آورده اند اما فرهنگ معنوی یعنی فرهنگ رانندگی آنها هنوز کامل نشده است.

رعایت فرهنگ رانندگی و احترام به قانون به حتم نمی تواند کار سخت و محیرالعقولی باشد زیرا همان طور که بستن کمربند ایمنی، ایستادن پشت خط عابر پیاده و... در میان ما فراگیر شده است پس با فرهنگ سازی و آموزش می توان قانون مداری را در میان رانندگان افزایش داد.

آموزش یکی از پایه های اصلی در یادگیری است که آموزش دهنده و موضوع آموزش به عنوان ارکان اساسی آن به شمار می روند که در خصوص آموزش رانندگی نیز این امر عینیت پیدا می کند.

توجه به آموزش رانندگی به حتم می تواند در کاهش آمار تصادفات جاده ای و تلفات آن نقش بسزایی داشته باشد چرا که براساس اظهارنظر کارشناسی پلیس، عدم رعایت قوانین از سوی رانندگان علت بسیاری از تصادفات است.

اما واقعیت چیز دیگری است؛ در تصادفات رانندگی تنها نمی توان گفت رانندگان مقصر هستند چرا که عدم آموزش های کافی نیز می تواند از عوامل بروز تصادفات باشد.

در گذشته برای دریافت گواهینامه رانندگی هیچ گونه آموزش اجباری وجود نداشت اما توسعه شهرها و تحول در صنعت خودروسازی قانونگذار را مجاب کرد تا متقاضیان دریافت گواهینامه رانندگی آموزش اجباری را بگذرانند.

اما صرف اینکه یک فرد گواهینامه دریافت می کند نیز نمی تواند باعث شود تا فرد مدعی شود تبحر لازم در رانندگی را به دست آورده است.

پس اگر گواهینامه رانندگی دارید یادتان باشد تنها انسان روی کره زمین نیستید که گواهینامه دارید و به صرف داشتن آن نمی توان پنداشت که تبحر لازم را دارا هستید.

پس اگر گواهینامه رانندگی دارید و پشت خودرویتان می نشینید به خود و دیگران در رانندگی احترام بگذارید.