این قبیل تصورات و مباحث که ادبیات یک مقوله روشنفکری است تنها خاص کشور ما نیست و نمونه های آن را می توان همه جا دید. مسائلی از این قبیل را می توان یک بیماری اجتماعی دانست که در دراز مدت منجر به اثرات مخربی خواهد شد. من از افرادی که به دنیای هنر بویژه ادبیات علاقه مند هستند می خواهم که به جای چنین تصورات کلیشه ای به دنبال بالابردن سطح سواد و آگاهی خود باشند. به دنبال دستیابی به قدرت تمییز میان هنر ارزشمند و شبه هنرها باشند.

باز هم می گویم که ما ادبیات روشنفکری نداریم. تنها هنر و ادبیات دشوار و در مقابل آن هنر و ادبیات ساده و قابل فهم برای همگان را داریم که هر دوی این ها هم حق حیات دارند منتهی هر کسی قدرت یا زمان کافی برای فهم آثار پیچیده و مشکل را ندارد. به جای بها دادن به تفکرات کلیشه ای و پیش و پا افتاده بهتر است ذهنی آماده برای نقد ادبی پیدا کنیم.