«حکومت رفاه می خواهیم»، «ما تغییر کرده ایم، حالانوبت حکومت است که تغییر کند»، «ما خواستار حقوق مدنی هستیم.» اینها نوشته های پلاکاردهای هزاران معترض اسراییلی در راهپیمایی 14 ژوئیه تل آویو است؛ معترضانی که دردهایشان، دردهای آشنایی است. «آوی هارل» 33 ساله اهل تل آویو می گوید: «من زن و پسری سه ساله دارم. زندگی بیشتر شبیه یک کابوس شده است. من و همسرم هر دو کار می کنیم اما حقوق مان آنقدر ناچیز است که کفاف هزینه های سر به فلک کشیده زندگی، غذا و قبض های برق و گاز را نمی دهد. آموزش وپرورش رایگان به معنای واقعی در اینجا وجود ندارد. خانه دار شدن تبدیل به یک رویا شده است. ما حتی گاهی از پدر و مادرمان برای تامین مخارج کمک می گیریم.»