بازی با نمایش یا عمل نمایشگری احتمالایکی از مشغله های اصلی «لوییجی پیراندللو» در مقام نمایشنامه نویس بوده است. سه تا از معروف ترین نمایشنامه های او که «شش شخصیت...» هم جزو آنهاست صرف همین بازی شده اند، بازی هایی که پیراندللو به منظور کشف «ماهیت واقعیت» ترتیب می دهد. از سوی دیگر، پیراندللو را اغلب به عنوان مولفی ضدواقعگرا، و درام او را به عنوان یکی از اولین چرخش ها از «رئالیسم» می شناسند. پس شاید کندوکاوی در اینکه پیراندللو چگونه راه خود را از واقعگرایی مرسوم جدا کرد، ارتباط او با واقعیت را بهتر از هرچیز آشکار کند؛ کندوکاوی که در پرتو معروف ترین نمایشنامه او، «شش شخصیت در جست وجوی یک نویسنده»، انجام خواهد شد.