1 «خیالت راحت رییس» با آهنگی چنان آرام و بی دغدغه پیش می رود که تنها پس از گذشت چند صفحه، این احساس را در خواننده به وجود می آورد که نویسنده بنا ندارد قرار لحنی خاصی را که از ابتدای داستان گذاشته، تبدیل به قراری دیگر کند و همین اتفاق نیز می افتد. به نظر می رسد اتخاذ این ضرباهنگ نسبتا کند بسیار آگاهانه انتخاب شده، چرا که از این طریق، انتقال چیزی که نویسنده درصدد آن است و سیر تکوین اتفاقات و شخصیت ها، بی آنکه خسته کننده باشد به سرانجام خود می رسد و اگرچه در این رمان از اتفاقات عجیب و غریب و بدیع که به جذاب بودن صحنه ها کمک می کنند و کشمکش های چندان اثرگذار خبری نیست، یکدستی نثر و لحن متن تا انتهای رمان، خواننده را به خواندن ترغیب می کند.