خودارجاعی متن یکی از ویژگی هایی است که امکان شکل گیری جهان های مستقل در آثار را فراهم می کند. این به معنای صرف نظر از بازخوردها و کتمان رابطه با سایر جهان ها نیست بلکه تلاشی است برای نشان دادن روابطی دیگر در متن که ممکن است در روال معمول تعریفی برای آنها وجود نداشته باشد. متون خودارجاع معمولابنای خود را بر دوری از بازتولید معناهای رایج گذاشته و در عوض تمایل ویژه یی به معناسازی های جدیدتر دارند. چنین متونی با وجود اینکه گاهی به استفاده از مصداق ها و عناصر عینی روی خوش نشان می دهند اما بیشتر تمرکزشان بر ذهنی سازی قرار می گیرد.