مثل بازی بومرنگ شده است، از یک سو پرتاب می کنیم و از سوی دیگر، عواقبش خیلی زود به سمت ما برمی گردد.

تهران تبدیل به کلانشهری شده است که حالاروزی 7000 تن زباله تولید می کند. مطابق آمارها، پایتخت ایران فقط روزی صد تن زباله بیمارستانی تولید می کند؛ زباله هایی که یکی از عوامل مهم در شیوع بیماری های خطرناک است. علاوه بر تهران، اوضاع در سایر شهرهای ایران هم چندان مناسب نیست. شهروندان کشور ما سالانه حدود 18 میلیون تن زباله در سال تولید می کنند و این میزان تولید زباله، به وضوح نشان می دهد که ما ایرانی ها دست کم دو برابر استانداردهای جهانی، زباله سازی می کنیم.

کارشناسان بر این باورند که تولید زباله با آمارهای مصرف گرایی در هر جامعه رابطه مستقیم دارد. یعنی به همان شدت و سرعتی که زباله تولید می کنیم، احتمالابه همان گستردگی نیز از کالاهای مصرفی استفاده می کنیم.

هدر دادن سرمایه های ملی، کاهش قدرت اقتصادی کشور، تخریب محیط زیست و دورماندن نیروی کار جامعه از تولید کالاهای غیرمصرفی، تنها بخشی از تبعات برگشت ناپذیر زباله سازی و استفاده افراطی از کالاهای مصرفی است.

بی شک هر خانواده ای می تواند با مدیریت صحیح خرید لوازم و مواد خوراکی مورد نیاز و پرهیز از اسراف، گامی مهم در کاهش تولید زباله ها بردارد؛ اقدامی دسته جمعی و همتی ملی که در نهایت موجب شود کشور ایران، از فهرست کشورهای اصلی تولیدکننده زباله در جهان خارج شود و آیندگان نیز از سرزمینی پاک و عاری از انباشت زباله، بهره مند شوند.

گروه جامعه