آرشیو دوشنبه ۲۰‌شهریور ۱۳۹۱، شماره ۲۴۹۰
جامعه
۱۲

گفت وگو با یک محیط بان:راهی برای برگشت نیست

سهیل بانج شفیعی

محیط بانان در کشور ما با مخاطرات فراوانی روبه رو هستند، شغلی دارند که بیش از آنکه در امنیت باشند تهدید می شوند و برای این عدم امنیت خسارت هایی می پردازند که به قیمت جانشان تمام می شود. انگیزه های انجام این کار پایین، اما افرادی که دست به انتخاب این شغل می زنند بی شمار است: انگیزه هایی که به اعتقاد محیط بانان چندان قوی است که راهی برای بازگشت از این راه باقی نمی گذارد. گفت وگوی زیر صحبت های امید عزت پور، یک محیط بان درباره شرایط و انگیزه های این کار در ایران است.

با توجه به سختی ها و مخاطراتی که این شغل دارد، چرا این شغل را انتخاب کردید؟

شخصا عاشق طبیعت و کوهستان بودم و هستم. روزی که وارد این شغل شدم از سختی ها و دغدغه های این شغل اطلاعی نداشتم ولی چند ماه که گذشت دیگر معتاد این کار شده بودم و راهی برای برگشت نداشتم.

تاکنون پیش آمده که به این موضوع فکر کنید همه کارهایی که تا به حال انجام داده اید، بی فایده بوده است؟

وقتی متوجه می شوم که شکارچیان غیرمجاز در طول فصل شکار ممنوع، اقدام به شکار حیوانات زبان بسته می کنند و برای اینکه از دست همکاران ما فرار کنند به سوی آنها هم تیراندازی می کنند، واقعا نسبت به ادامه کارم ناامید می شوم. از طرفی دیگر این شغل نسبت به سختی ها و شرایط خاصی که دارد دارای حقوق مکفی نیست. ولی وقتی که می بینم آهوان و سایر وحوش در سایه امنیت و وجود من و سایر محیط بانان به خوبی در دشت زندگی و جست و خیز می کنند تمام روزهای سخت و خستگی ها و دلسردی ها از وجودم دور می شود.