شفیعی کدکنی (م. سرشک) شاید امروز، از معدود کسانی باشد که «شعر معاصر» را تمام و کمال، پوییده و جوییده و در آثار تحقیقی و پژوهشی و شعری خود نمایانده: او به گواه آثارش، در این نیم قرن و اندی سال، چه از منظر تئوریک و نظریه پردازی و نقد ادبی و چه از منظر پراتیک، و مقبولیت اشعارش، از جمله محققانی است که شایسته به تصویر کشیدن فراز و فرودهای شعر معاصر ایران است.

«با چراغ و آینه» اگرچه به تعبیر شفیعی کدکنی استعاره یی اقتباسی از کتاب «ابرامز» است، اما زمانی که مخاطب این کتاب را از نظر می گذراند، با وی همداستان و همکلام می شود که جز این عنوان، سخت بتوان عنوان دیگری را از برای انعکاس «شعر فرنگ» در