اخبار مربوط به توقیف حساب وزارت بهداشت برای پرداخت دیه بیماران هموفیلی، واکنش دبیرکل سازمان ملل به نامه رییس بنیاد امور بیماری های خاص درباره کمبود دارو های بیماری های خاص به دلیل تحریم، اعلام وزیر بهداشت مبنی بر تحمیلی نبودن سیاست های افزایش جمعیت و صورت نگرفتن اقدام برای مقابله با ریزگرد ها از جانب سازمان محیط زیست، در ردیف اخبار اجتماعی مهم هفته اخیر قرار دارند. اما آنچه از نگاه من از اهمیت ویژه یی برخوردار است، کمبود دارو های بیماران بیماری های خاص در شرایط کنونی و بحران تحریم است. به نظر من این موضوع، قصه یی است که فارغ از دیدگاه های سیاسی، تمام دنیا ملزم به کمک درباره آن هستند. از سازمان ملل گرفته تا تمام مسوولان کشور و حتی افرادی که مسوول نیستند هم در صورتی که توانایی داشته باشند مسوولند. هیچ کس در هیچ جناح و با هیچ سیاستی مختار نیست که پای خود را از این میدان بیرون بکشد. کافی است در ذهن تصور کنیم فرزند بیماری داریم که حیات او به طور مبرم وابسته به نوع خاصی از دارو است اما دارو در دست نیست یا بسیار سخت قابل دستیابی است. این کمبود دارو به هر دلیل و تحت هر شرایطی که اتفاق افتاده باشد، کودک ما از بیماری رنجی بی پایان خواهد برد. همین تصور کافی است که بدون هیچ تعویق و ملاحظه یی، از هیچ تلاشی برای رفع مشکل کوتاهی نکنیم.