«سرمایه انسانی» یا Human capital عبارت است از موجودی شایستگی ها، دانش، ویژگی های فردی و اجتماعی که در توانایی های نیروی کار انعکاس می یابد و او را قادر می سازد تا ارزش اقتصادی ایجاد کند.

این تعریف، چکیده ای از دیدگاه اقتصادی در مورد نقش اقتصادی یک فرد است که در درون خود سایر ابعاد اجتماعی، زیست شناختی، فرهنگی و روانی فرد را نیز در بر دارد و تعامل پیچیده این ابعاد موجب به وجود آمدن یک فعالیت اقتصادی می شود. بسیاری از تئوری ها افزایش ذخیره سرمایه انسانی را با آموزش پیوند می زنند. همچنین نقش سرمایه انسانی در توسعه اقتصادی، رشد بهره وری، و نوآوری به طور روزافزونی مورد تاکید قرار گرفته و از این طریق، اختصاص یارانه یا سوبسید دولتی برای آموزش، مهارت آموزی و آموزش حین کار توجیه می شود.