یکشنبه سیاه فوتبال را به سفیدی چشمانش ببخش!

به نصیحت و ملامت نشنیدن ساکنان اتاق های دربسته و نبسته اش ببخش.

به لجاجت و اصرار و ابرام در سیاست ها و تصمیمات غلطش ببخش.

حالاهم سیاهی این یکشنبه به سفیدی چشم این فوتبال در!

در فوتبالی که سال هاست هفت شنبه اش در تاریکخانه ندانم کاری ها سیاه شده، دیگر کدام شنبه و یکشنبه اش؟!

فوتبالی که سال هاست هی ققنوس وار می میرد و هی از تخم لق شکسته هایش دوباره زنده می شود و دیگر شنبه و یکشنبه و... ندارد! دارد؟!

دیگر کدام مقصر؟!

مقصر مورد نظر در دسترس نیست، رفته پشت خارستان این فوتبال گل بچیند.

رفته گل بگوید و گل بخندد و به ریش هر چه فوتبال و فوتسال شکست خورده قهقهه بزند!

بچه که گریه نمی کند، بخند برادر، بخند که خنده بر هر درد بی درمان شکست دواست...تو بخند، گریه را بگذار برای جوانانی که عرق ریزان در میدان ها می بازند.

تو که بازنده نیستی، تو برنده یی، تو فعلادر سرمستی این فوتبال هستی، بخند برادر!