در قانون آیین دادرسی کیفری ادله اثبات جرم احصا شده است به این عبارت که موارد خاصی در این قانون به عنوان دلیل جهت اثبات یک جرم پیش بینی شده است از قبیل اقرار متهم، شهادت شهود، ارجاع به کارشناسی و علم قاضی. اقرار که مشخص است اظهارات شخص علیه خود اقرار محسوب می شود. یعنی کسی که متهم است فی المثال به ارتکاب سرقت اگر خودش نزد قاضی یا حاکم اقرار به ارتکاب این جرم کند و در زمان اقرار عاقل و بالغ و دارای اختیار بوده باشد، قاضی برای صدور حکم مجازات این متهم نیازمند سایر ادله اثبات جرم نخواهد بود و می تواند در صورت احراز شرایط شرعی قانونی اقرار بر اساس آن حکم به محکومیت چنین متهمی صادر کند. از دیگر ادله