آرشیو یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱، شماره ۲۵۹۱
صفحه آخر
۱۶
پیشنهاد

دیالوگ هایی بهتر از دیالوگ های تارانتینو

یک کمدی با مایه های نوآر

فرزاد موتمن

در زمانه اینترنت و یوتیوب، فیلمسازانی هستند که فیلم هایی برای زمانه شان و متناسب با روح دوران شان می سازند. فیلم هایی که دیدگاه جدیدی به زندگی امروز جهان دارند و با فیلم هایشان نقبی به زندگی امروز می زنند و با تماشاگران جهان امروز ارتباط برقرار کنند. این دسته از فیلمسازان برای ارائه آثارشان از مدیوم جهان امروز بهره می برند. فیلم «girl walks into the bar» ساخته سباستین گوتیرز، جزو همین دسته فیلم هاست. این فیلم در همان سالی در شبکه یوتیوب قرار گرفت که نوستالژی آبکی فیلم «آرتیست» سینماهای جهان را قبضه کرده بود.با این حال فیلم گوتیرز، فارغ از نوستالژی های سانتی مانتال برای یوتیوب ساخته شد و در سالن های سینما به نمایش درنیامد و در یوتیوب ارائه شد با اینکه در این فیلم هنرپیشگان مطرحی همچون دنی دویتو و جاش هارتنت به ایفای نقش پرداخته اند. فیلم گوتیرز، چند

قصه موازی از زندگی روزمره چند شهروند در لس آنجلس را نشان می دهد که این قصه ها یکدیگر را قطع می کنند و فیلم پیش می رود.ژانر فیلم کمدی است اما روحیه یی نوآر در فیلم دیده می شود. فیلم مشخصا دیالوگ محور است و دیالوگ ها نقطه قوت فیلم است که توامان کمیک و تراژیک هستند و دو پهلو بودن دیالوگ به شخصیت ها و نسبت شان با یکدیگر عمق بخشیده است. حتی در جایی از فیلم یکی از شخصیت های فیلم می گوید: می دانی کلمات چند وجهی هستند و نمی شود به آنها اعتماد کرد.شیوه دیالوگ نویسی نزدیک به دیالوگ نویسی کوئنتین تارانتینو در فیلم های اولیه اش است، اما به نظرم دیالوگ های فیلم گوتیرز از دیالوگ های فیلم های تارانتینو هم بهتر شده اند.