یکی از عوامل اصلی موفقیت عباسیان در استقرار خلافتی بزرگ و گستره آن به چندقاره، بهره بردن و استفاده از رجال خوشنام و برجسته ایرانی است. ایرانیان در این مسیر گام های موثری برداشتند. به گونه یی که بسیاری غلبه عباسیان بر امویان را تنها با مدد سردارانی چون ابومسلم خراسانی میسر دانستند. اما از آنجا که قدرت عقیم است و خلفای عباسی نمی توانستند قدرت یابی ایرانیان را برتابند، به دسیسه یی ابومسلم را به قتل رساندند. از دیگر خانواده هایی که در گسترش دیوان سالاری ایرانی و پیوند خلافت با ارزش ها و سنت های ایران ساسانی تاثیرگذاردند خاندان برامکه است. آنها بسیار خوشنام و نخبه بودند. شاید یکی از دلایل گستره و توفیق حکوت هارون الرشید، مشاوره و مدیریت کسانی چون جعفر، یحی و فضل برمکی باشد. گاهی آنقدر قدرت برمکیان افزون می شد که فرامین هارون را تحت تاثیر قرار می داد. در میانه این شکوه و بزرگی، روزی باغبانی به محاضر شرعی خلافت رجوع کرد و خواهان

امان نامه یی شد که تایید کند، وی هیچ نسبتی با خانواده برمکیان ندارد. حاکم متعجب از او پرسید نادان این چه درخواستی است. برمکیان خداوندان عالم هستند. باغبان پاسخ داد: من با آنها نسبت دوری دارم اما این دستخط را برای روز مبادا و به جهت همین قدرت بیکران شان طلب می کنم. حاکم پرسید چرا؟ باغبان گفت: دیروز در باغ انار بودم. جعفر برمکی و هارون الرشید با هم به باغ آمدند. ناگاه چشم شان به درختان انار افتاد. هوس کردند تا از آن درختان انار بچینند. هر چه تلاش کردند دست شان به انارها نرسید. آنگاه دیدم که هارون زانو زد و جعفر پا بر دوش او نهاد و بالارفت و اناری چید!

همانجا دریافتم که کار برامکه به پایان رسیده است. چه آنکه فواره بیش از اندازه بالارود فرو افتد. چند صباحی نگذشت که به بهانه عباسه خواهر هارون، دستور قتل عام برامکه صادر شد. از آن خاندان گویا تنها این باغبان جان به سلامت برده بود!