عبدالله عباسی متولد سال 1341 در شهرستان گلپایگان از سازندگان برجسته آلات موسیقی ایرانی است و در ساخت تار و چنگ مهارت ویژه ای دارد و نام وی بر تار بسیاری از اساتید موسیقی اصیل این سرزمین حک شده است. هم اکنون کارگاه تار و چنگ عباسی محفلی است که استاد بیشتر ساعات روز را به تنهایی در آن سپری می کند و به قول خودش از روحش به درون سازها می دمد.

وی بیش از 3 دهه عمرش را به ساخت ساز پرداخته است. استادی است خودآموخته و از سازندگان نامدار در ساخت تار و چنگ در ایران و جهان و تاکنون بیش از 800 تار او در دستان نوازندگان جاخوش کرده است. فرهنگ شریف و هوشنگ ظریف تار او را در دست دارند و استاد جلیل شهناز تارش را ستایش می کند. در کودکی در کارگاه نجاری پدر فنون نجاری را آموخت و در 16 سالگی برای نخستین بار از روی یک عکس، ویولنی ابتدایی ساخت و مدتی با همان نزد مرحوم استاد اسدالله ملک مشق ویولن کرد؛ همان روزها، گاهی سنتور و مضراب سنتور هم می ساخت. سال 64 برای فراگیری ویولن نزد بختیاری رفت و با دیدن سه تار برای نخستین بار، علاقه مند به ساختن این ساز شد.مدت زیادی از ساختن سه تار نمی گذشت که تار را هم برای نخستین بار از روی یک عکس ساخت و ساختن تار سبب شد که با استاد زیدالله طلوعی آشنا شود. با اجازه طلوعی از روی تار یحیی الگو برداشت و تار بعدی را با استفاده از این الگو ساخت که مورد استقبال استادش و دیگران هم قرار گرفت و در همین دوران به مدت یک سال و نیم تارنوازی را نزد طلوعی فراگرفت.سال 69 با استاد هوشنگ ظریف آشنا شد و از آن زمان فراگیری تار را نزد ظریف ادامه داد. اما سال هاست به دلیل کوتاه شدن انگشتان دست چپش در اثر کار با دستگاه های نجاری، کمتر می نوازد و بیشتر می سازد.