با استثناها کاری ندارم، تهش را که ببینی، نویسنده ها یا از کارگاه های داستان نویسی شروع کرده اند یا از روزنامه ها و مجلات. سپیده سیاوشی از گروه اول است. این چند سال هم که تا دل تان بخواهد موج درست شده است برای آوار شدن روی سر کارگاهی ها و انتقام گرفتن از معلم هایشان: پس می توان به سادگی از داستان های بد «فارسی بخند» نوشت و ضعف ها را تعمیم داد به کل مجموعه. بله، به لطف کارگاه های داستان نویسی، حالاما با نویسنده هایی روبه رو هستیم که داستان می نویسند برای اینکه داستان نویس بشوند، یا داستان نویس بمانند: این ها را من مقابل گروهی می گذارم که داستان می نویسند چون چاره دیگری ندارند.