در منطقه صباشهر شهریار، کمتر کسی است که نام عمه لیلارا نشنیده باشد. چند صدمتر مانده به خانه عمه لیلا، بوی سمنو همه جا پیچیده و کوچه، غرق در بوی مطبوع جوانه های گندم شده است.

تقریبا دو ساعت زودتر از قرار قبلی مان رسیده ایم، اما آقای تجریشی و همسرش از ما به گرمی استقبال می کنند.

به کارگاه سمنو پزی که می رسیم، بلافاصله بالای سر دیگ های بزرگ مسی می روم و حرارت شیره های داغ جوانه گندم را روی صورتم حس می کنم.به قول آقای کاظمی، راننده روزنامه که به گفته خودش بیش از 20 سال است در خانه پدری شان سمنو درست می کنند، این احتمالابزرگ ترین دیگ های مسی است که می توان در کشور پیدا کرد. کارگاه سمنوپزی