در بخش گذشته از شناخت صحبت کردیم. ما اینگونه به ضرورت شناخت رسیدیم و دانستیم که خودسر حرکت کردن گرچه نتایجی را در پیش دارد اما سرعت رسیدن را به تاخیر می اندازد و گاهی ممکن است بر اثر شکست ها به یاس بینجامد. از روش مهم مربی برای برخورد با افراد صحبت کرده و اشاره کردیم ملاک مربی تنها و تنها این است که خدا را در چشم ها بزرگ کند نه خود را. رسیدیم به اینکه مربی برای به جریان انداختن فکر باید سوال هایی را مطرح کند؛ این سوال ها باید سوال بنیادی و اساسی انسان باشد. کسانی که سوال ها را از برگ و رنگ برگ شروع می کنند به نتیجه نمی رسند چرا که اینها نتیجه عواملی است که در ساقه ها و ریشه ها رشد کرده اند.