بیمه طلایی فرهنگیان که وزیر آموزش و پرورش آن را نقطه مثبت دوره خویش می داند حدود ده ماه است که پرداخت آن به تعویق افتاده و ظاهرا امیدی به پرداخت آن نیست. شاید روزی که آقای وزیر تصمیم به اجرای این طرح گرفت آن هم براین اساس که نیمی از آن را فقط فرهنگیان بپردازند این انتظار را نداشت که هنوز دوران صدارت به پایان نرسیده عدم تحقق این امر جلوه گر شود. حال حداقل از جانب ایشان خواهان پاسخگویی به این مورد هستیم، اگرچه اذعان می کنیم که ارزیابی یک فرد بیشتر با تحلیل ابعاد متعدد مسوولیت وی در دوران تصدی امکان پذیر است. بیمه طلایی فرهنگیان که در راستای همسان سازی با بقیه نهادها انجام گرفت تلاشی بود تا فرهنگیان نیز از تسهیل در روند درمان برخوردار شوند. اگر چه اصل قضیه قابل تقدیر است ولی نقایص ناشی از عدم اجرای صحیح آن علامت سوالی است که نمی شود برای آن جوابی منطقی یافت. یکی از نقص های عمده این است که این بیمه طرف قرارداد همه پزشکان یا همه جایگاه های مداوای بیماران نیست و بیمار باید برای اخذ هزینه، همراه پرونده درمان خویش سرگردان دفاتر بیمه و نگاه های طلبکارانه آنها باشد که شاید اگر این امر به صورت الکترونیکی و برنامه ریزی شده انجام می گرفت کمتر شاهد بروز چنین مشکلاتی بودیم. عدم پرداخت حق السهم آموزش و پرورش و کسر کامل آن از حساب فرهنگیان علاوه بر اینکه هزینه سنگینی بر فرهنگیان وارد می کند، همچنان اجرای آن را آقای وزیر نقطه مثبتی برای خویش تلقی می کند. ذکر این نکته ضروری است که آمار بالای مشمولان این طرح حکایت از این دارد که اگر مبلغ پرداخت نشده را در تعداد فرهنگیانی که برخوردار از این طرح هستند ضرب کنیم به رقم بالایی می رسیم که همچنان آموزش و پرورش به فرهنگیان بدهکار است و با پایان یافتن قراداد یکساله آن هنوز پرداخت نشده است: با توجه به اینکه در سال جدید مبلغ آن نیز افزایش یافته و خبری نیز از پرداخت حق السهم آموزش و پرورش نیست. لازم به ذکر است که بازنشستگان نیز برخوردار از این بیمه هستند اما امتیازات برخورداری آنها کمتر از شاغلین است، به گونه یی که فقط خود بیمه شونده آن هم هنگام بستری در بیمارستان می تواند از مزایای آن بهره مند شود. خلاصه کلام اینکه بیمه طلایی با همه غوغاهای خود نتوانست خوب ظاهر شود.