حرکت کشورها به سمت تمرکز بر تولید محصولات دارای «مزیت نسبی»، به ساختار بازار هر کشوری بستگی دارد. ما گاهی درباره کشورهایی صحبت می کنیم که در آن هر بهره بردار و تولیدکننده سطح زیر کشت زیادی را در اختیار دارد و بخش بزرگی از تولیدکنندگان حوزه کشاورزی، تولیدکنندگان عمده و بزرگ هستند.

اما وقتی درباره کشاورزی در ایران صحبت می کنیم، باید توجه کنیم که بازار و شیوه تولید، همچنان شکل سنتی خود را حفظ کرده است و بخش عمده کشاورزان «خرده مالک» هستند. بنابراین، در ایران با توجه به اینکه بهره مندان ما خرد هستند، قانون «خرید تضمینی محصولات کشاورزی» می تواند یک راهکار مناسب باشد.