«لبیک اللهم لک لبیک» گفتن های او برای همه آشناست، هر چند پنج سالی هست که خودش را بازنشسته کرده، اما تکبیرهای بلندش که مردم را همراهی می کرد هنوز در خاطر صحن و سرای دانشگاه تهران باقی است، حالاچند روزی است که وزیر شعار در بستر بیماری است و دیگر صدای دوست داشتنی و خاطره انگیزش به گوش نمی رسد.

به او می گفتند وزیر شعار، من و خیلی از بچه های هم نسل من فکر می کردیم واقعا وزیر است؛ مثل وزیر نفت مثلاو حتما یک وزارتخانه ای هم هست به اسم وزارت شعار، نمی دانستیم که این لقب را حضرت امام خمینی(ره) به مزاح به او داده بود تا یک جورهایی قدرشناس تکبیر گفتن های دلنشین او در نماز جمعه شود.

محمود مرتضایی فر همان کاسب خوش صدایی است که در همسایگی مسجد هدایت مغازه داشت و آن وقت ها که مرحوم آیت الله طالقانی مسجد هدایت را پایگاه مبارزه علیه شاه کرده بود؛ می رفت و در سرای مسجد اذان می گفت و قرآن می خواند.

مرتضایی فر همان کسی است که نخستین بار در مراسم سخنرانی امام(ره) در بهشت زهرا تکبیر گفت و بعد از آن به بلال انقلاب معروف شد؛ پایش به نماز جمعه باز شد و تکبیر گفتن هایش به گوش همه رسید و بعد از آن بود که امام(ره) به او لقب وزیر شعار داد تا هر وقت می خواست احوالش را جویا شود از حاج احمد مرحوم می پرسید، «این وزیر شعار ما کجاست؟»

وزیر شعار امام خمینی(ره) حالاچند روزی است که در بستر بیماری افتاده و به قول پسرش وضع جسمانی او خوب نیست و از مردم خواسته تا برایش دعا کنند.

به گفته حسن مرتضایی فر وضع جسمانی حاج محمود از جمعه هفته گذشته رو به وخامت گذاشته و اکنون بعد از انجام سومین عمل جراحی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان میلاد بستری است.