یکی از اصولی که بهره گیری از آن و حرکت در مسیر هدایت آن، «ماندگاری»، «پویایی» و «ثمربخشی» نظام جمهوری اسلامی را به دنبال دارد و در مقابل، بی بهرگی از آن اصل، خسارت جبران ناپذیری را به کشور و ملت تحمیل کند و موجب سستی پایه های نظام و زمینه ساز اضمحلال و نابودی نظام شود، آن اصل «عقلانیت» و «خردورزی» است.

در بیان جایگاه منیع «عقل» همین بس که خداوند به عزت و جلالش سوگند یاد کرده که مخلوقی بهتر و محبوب تر از عقل نیافریده است «و عزتی و جلالی ما خلقت خلقا هو احب إلی منک...»،1 و پیامبر اسلام (ص) دستیابی انسان به همه خوبی ها، موفقیت ها، کمالات و... را در پرتو به کارگیری عقل می داند، «انما یدرک