بسیاری از منتقدان، الکساندر پوشکین، شاعر ملی روسیه را، بزرگ ترین و تاثیرگذار ترین نویسنده اوایل قرن نوزده روسیه می دانند. وی با تاکید به سادگی و زیبایی زبان مادری اش، زبان ادبی را تغییر شکل داد و به ادبیات روسیه کمک کرد تا از تسلط نئوکلاسیسیسم قرن هجدهم رها شود. وی در آثار خود بسیاری از ویژگی های سبکی و ساختاری نویسندگان اروپایی (برای مثال: فرانسوا ولتر، لرد بایرون، شکسپیر و سیر والتر اسکات) را بر گرفت و آنها را به طرز بی همتایی نوریزی کرد. این نویسنده که در ابتدا به خاطر شعر های داستانی بلندش به ویژه «یوگنی اونگین» و «سوارکار برنزی» شناخته شده بود، چندین مجموعه اشعار غنایی، مجموعه کاملی از تراژدی های روی صحنه و یک نمایشنامه بلند به نام «باریس گادونف» نیز آفرید.