زنده یاد «بابک بیات» حق زیادی بر گردن سینمای ایران دارد. بدون شک ملودی هایی که این استاد موسیقی برای آثار سینمایی ایران نوشته و بر متن فیلم ها قرار داده است فراموش شدنی نیستند. شاید بیراه نباشد که بگوییم برخی فیلم های تاریخ سینمای ایران بدون نت های او اساسا یادآوری نمی شوند و به قول منتقدان موسیقی بر تصویر سایه می اندازد.فردا روز تولد بابک بیات است.

استادی که در سال 1325 چشم به جهان گشود و 5 آذرماه 1385 چشم از جهان فروبست. زنده یاد بیات 60 سال زندگی کرد که بیش از نیمی ازآن -تقریبا 36 سال - صرف فعالیت در حوزه آهنگسازی سینما شد. حسن کچل(ساخته زنده یاد علی حاتمی)بابک بیات را به سینمای ایران معرفی کرد و او تازمان مرگ برای 76 فیلم موسیقی متن ساخت که عمده آنها (68 فیلم) متعلق به سالهای پس از انقلاب است.

«مسافران»، «پرده آخر»، «نقطه ضعف»، «عروس»، «مرسدس» و... تعدادی از آثار او در سینما و «افسانه سلطان وشبان» و «ولایت عشق» در تلویزیون به شمار می آیند. او همچنین آهنگساز توانایی در حوزه ترانه بود و عمده خوانندگان حتی سالهای در پس از انقلاب اسلامی به واسطه هنرمندی او به جایگاه مناسب خود دست پیداکردند،از محمد اصفهانی گرفته تا خشایار اعتمادی و حتی مهران مدیری. آثار بابک بیات یک ویژگی مشترک دارند و آن گرما و دلنشینی است. او هنرمندی حسی بود و در زندگی واقعی اش نیز بسیار بااحساس رفتار می کرد، پس طبیعی بود که این حس و حال در آفرینش هنری اش نمود داشته باشد. او موسیقی فیلم را با فیلم «غریبه» که با همراهی واروژان ساخته شد شروع کرد. این آهنگساز فیلم بعدها با سینماگرانی مثل علی حاتمی، سیروس الوند، محمدرضا اعلامی، مجید جوانمرد، بهرام بیضایی، محمد بزرگ نیا، واروژ کریم مسیحی، داریوش فرهنگ، بهروز افخمی، تهمینه میلانی، داود میرباقری و... همکاری کرد.

یادش گرامی باد