لوکوربوزیه با تالیف مقالات مختلفی در مجله «روح نوین» به معرفی و شرح ایده های خود در زمینه شهرسازی نیز می پرداخت. اما کتاب «اوربانیسم» یا شهرگرایی او از جمله مهم ترین مانیفست های شهرسازی مدرن است که مخالفان و موافقان زیادی نیز دارد. شهر موردنظر لوکوربوزیه شهری است مکانیکی و کاملامحاسبه شده که کوچک ترین خطایی در طراحی ندارد و هیچ اشتباهی را نیز در خود نمی پذیرد. شاید کمی خشک و بی روح و غیرقابل انعطاف باشد شهری که همسایه ها همدیگر را نمی شناسند و از حال یکدیگر بی اطلاع هستند. شاید اجرایی شدن چنین شهری در کشوری چون ایران امکان پذیر نباشد. اما باید توجه داشت که الگوهای لوکوربوزیه طغیانی علیه معماری محافظه کار و سنتی اروپا بود به همین دلیل مخاطب آثار و ایده های او با نوعی رادیکالیسم مواجه می شود. همین رادیکالیسم باعث شد تا بسیاری از هنرمندان و معماران به مخالفت با ایده های وی بپردازند و او را متهم به اشاعه نوعی شهرنشینی مکانیکی و بی عاطفه کنند. سال ها از طرح ایده های لوکوربوزیه می گذرد و ما در بسیاری از ابرشهرهای جهان شاهد تحقق یافتن آن ایده هستیم. نظر به اهمیت این کتاب بخش های مختصری از آن گزینش و در اینجا ارایه می شود.

1- معماری باید با آفتاب، دریا، باد و خاک گفت وگو داشته باشد و نور را هیچ گاه فراموش نکند. مهم نیست که ساختمان شکلی ناتمام داشته باشد اما ارتباط با این ارکان را نباید از یاد برد.

2- یک منزل مسکونی چیزی نیست جز ماشینی برای زندگی.

3- طرح ریزی برای ساخت شهرهای مدرن با یک معماری کاملاجدید شکل می گیرد و نه با ایده قرون گذشته. پس هرچه در گذشته اتفاق افتاده را باید فراموش کرد. نابودشان کنید.

4- با این نگرشی که به معرفی و تشریح آن پرداختم، خواهیم توانست پل های مرتبط با گذشته را به آتش کشیم و ویران سازیم.

5- شهر بزرگ، ساختمان های بزرگ می خواهد. ساختمان هایی برای زندگی و ساختمان هایی برای کار که کاملااز بخش های مسکونی و تفریحی جدا و منفک هستند.