چرا پیگیری نمی کنید؟ این جمله چندی است که در محافل اداری رایج شده است و به نوعی، توجیه کننده کوتاهی هایی است که برخی کارمندان در ایفای وظیفه خود دارند.

برای اداره ای کاری انجام می دهید و مطابق قرارداد، باید در تاریخی مشخص دستمزدتان را بپردازند، چند هقته از آن موعد می گذرد و خبری نمی شود، وقتی پرس و جو می کنید، پاسخ شان این است: چرا پیگیری نکردید؟

پرونده تان در دست اقدام است و گفته اند با شما تماس می گیرند تا از نتیجه مطلع شوید، مدتی می گذرد و تماس نمی گیرند، شما تماس می گیرید و پاسخ می شنوید: باید خودتان پیگیری می کردید، ما سرمان خیلی شلوغ است.

یک نمونه جالب چند سال پیش برای خودم اتفاق افتاد. برای مرکزی فرهنگی تدریس می کردم و چند ماه بود که حقوقم را نمی دادند، به حسابداری مراجعه کردم، گفتند: پروندۀ شما هنوز به دستمان نرسیده، پرسیدم پرونده ام کجاست؟ گفتند قسمت حسابرسی.

جالب این که حسابرسی در همان اتاق بود و با دومیز فاصله، پرونده را یافتم و از حسابرس پرسیدم: چرا پرونده را نفرستادید؟ گفت: وظیفه من نیست نامه رسان باید ببرد.

پرونده را برداشتم و به دو میز آن طرف تر بردم و از آن روز به بعد حقوقم برقرار شد.من از آیین نامه های اداری چیزی نمی دانم، همچنین از شیوه تقسیم وظایف کارمندان ادارات، اما این را می دانم تمام آیین نامه ها و تمام ادارات و تمام کارمندان و مدیران برای آن هستند که کار مردم را انجام دهند و از آن مهم تر این که وظیفۀ اداری هرچه باشد،معطل نگاه داشتن کار و مطالبات مردم هیچ توجیهی نمی تواند داشته باشد.موکول کردن انجام وظیفه و احقاق حق مردم، به پیگیری و روحیه انفعالی در ایفای وظیفه، با تعهد انسانی و تربیت دینی هیچ سنخیتی ندارد.