استاد کسمایی جایگاه بسیار بزرگی در دوبله داشت و از پیشکسوت های این عرصه بود.

در روزگاری که در ایران فیلم سینمایی غیرصامت آمد و در ایران این فکر به وجود آمد که فیلم ایرانی ساخته شود او جزو پیشروها بود، به دلیل تسلطش به زبان فرانسه. او فیلمنامه های فرانسوی را مطالعه کرده بود و کم وبیش با سبک آنها آشنا بود. در اواخر دهه 20 و اوایل دهه 30 که مجله «عالم هنر» توسط دکتر «کوشان» منتشر شد، آقای کسمایی در آن مطالب هنری می نوشت. دکتر کوشان رفته رفته فیلمسازی را از لاله زار و حوالی سینما کریستال شروع کرد، در دفتری به نام «پارس فیلم». آقای کسمایی در این استودیو نوشتن فیلمنامه ها و بعد کارگردانی یکی از فیلم ها را شروع کرد و چون فیلم ها به صورت صامت فیلمبرداری می شد و ناگزیر به دوبله بود آقای کسمایی با دوبله آنها، رمز و راز دوبله را یاد گرفت و بعدها فیلم های غیرفارسی را هم دوبله کرد. در اواخر دهه 30 دوبله در ایران رونق گرفت و برخی صنعتگران دستگاه های صدابرداری و نمایش فیلم را در کارگاه هایشان ساختند و استودیوهای زیادی در ایران تاسیس شد و کم کم فیلم های خارجی بسیاری هم دوبله شد و استاد کسمایی جزو کسانی بود که پیشروی این راه بود. همان روزها استودیویی به نام استودیو مولن روژ تاسیس شد که کلادر اختیار آقای کسمایی بود و او در عین دوبله به تربیت دوبلورهای زیادی هم پرداخت و بسیاری از دوبلورهای خوب، کار را از همین استودیو شروع کردند.

استاد کسمایی از کارمندان عالیرتبه وزارت کار بود و اهل مطالعه جدی ادبیات. شاعر هم بود و یک کتاب شعر منتشر کرد. به زبان های فارسی و فرانسه تسلط کاملی داشت و به انگلیسی هم واقف بود. طی این سال ها زبان سینمایی را خوب آموخته بود و برای همین هم در دوبله آثار مطرح سینمایی موفق بود. مدیریت دوبلاژ خیلی از فیلم های به یاد ماندنی مثل «سوته دلان»، «اشکها و لبخندها» و... برعهده استاد کسمایی بوده است.

خداوند عمر طولانی به او داده بود و او تا 94 سالگی حیات داشت اما سال های آخر در بستر بود اما با این حال احترامش به جا بود و خیلی از شاگردانش به دیدارش می رفتند. یادش گرامی و روحش در آرامش.