پس از پایان گرفتن جنگ جهانی دوم، متفقین به صورت مجزا و مستقل دادگاه های زیادی را در مناطق تحت اشغال خود برای محاکمه افسران و وابستگان حزب نازی آلمان برپا کردند. اما در همان حال تصمیم گرفته شد سران و بلندپایه گان نازی در دادگاهی تقریبا بین المللی و با حضور نمایندگان و حقوقدانان ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و شوروی سابق محاکمه شوند و به این صورت مردم دنیا در جریان جنایات نازی ها قرار گرفته و مجازات عاملان آن را شاهد باشند. متفقین ادعا می کردند این اقدام با هدف اجرای عدالت و برقراری آرامشی دوباره در دنیایی است که به مدت شش سال جنگ جهانی بر مردم تحمیل کرده بود. اما نباید فراموش کرد که دادگاه هایی مانند نورنبرگ نه فقط با هدف برقراری عدالت بلکه با هدفی پنهان برای تحکیم حضور و نفوذ سه نیروی متفق و تعیین جایگاه غرب در برابر شرق در بخش بزرگی از اروپا محسوب می شد.