برایم کمی سخت است وقتی می خواهم تصمیم بگیرم درباره مردی بنویسم که برای اولین بار و بدون هیچ اتوریته ای رسمی اعم از دولتی یا غیردولتی و فقط از جایگاه رفیع یک مرد فرهنگی به من حکم «نویسندگی» اعطا کرد و با فرمانی مهربانانه حکمم داد که بنویس؛ واقعا برایم سخت است اما شروع می کنم. به یاد می آورم سال ها از آن ماجرا می گذرد، منظورم همان دیدار نخستم با جناب «منوچهر سعیدوزیری» است که در یک محفل خصوصی کوچک و فرهنگی اتفاق افتاد. در همان ملاقات منجر به آشنایی بعدی مان، پس از کوتاه گپی شبانه پرسید که چرا اینهایی را که می گویی نمی نویسی؟ خاضعانه و شاید به رسم تعارف گفتم اختیار دارید مگر من نویسنده ام که بنویسم؟