استاد عبدالمحمد آیتی پس از عمری تلاش علمی و در حالی که برای دین و دنیای خود زادوتوشه ای ارزشمند فراهم کرده بود، چشم از جهان فروبست. وی از سلسله مترجمان درجه اول کشور بود که در هر عرصه قلم زد و یادگاری جاوید و استوار از خود برجای گذاشت. این جماعت که غالبا اهل پژوهش هم هستند، با درک این مساله که باید رسالت خود را در وسعت بخشیدن به منابع در دسترس برای استادان و دانشجویان قرار دهند، بخش عمده ای از عمر پربار خویش را به ترجمه اختصاص دادند؛ کاری که هم تخصص می خواهد، هم ایثار و گذشت که آدمی عمرش را صرف ترجمه آثار دیگران برای ملت خود کند. استاد آیتی در کشوری که ترجمه یکی از نیازهای اساسی آن بود، توانست نقش بسیار مهمی را بر عهده گیرد و بخشی از میراث کهن را به همراه شماری از پژوهش های روز ترجمه کرده و در اختیار استادان و دانشجویان قرار دهد. برای آثار ترجمه شده