از میان هزاران پرسش کلیشه یی که در نقد و بررسی آثار نویسندگان سراغ داریم: این پرسش که «جایگاه فلان نویسنده در ادبیات ایران چیست؟» از همه جالب تر است. این پرسش هم می تواند بعدی سطحی و کلیشه یی داشته باشد و هم بعد مناقشه برانگیز و مهم. از منظری کلیشه یی پاسخ این پرسش کم و بیش روشن است، می گویند فلان نویسنده جایگاه رفیع دارد! اما بعد مناقشه برانگیز وقتی آشکار می شود که به تاریخ بی توجهی نکنیم یعنی اینکه فلان نویسنده از پس چه دگرگونی های تاریخی آمده، آثارش چه پیوندی با تاریخ ادبیاتش دارد و چگونه از اصول از پیش تعیین شده که هر یک از آنها هم تاریخ خاص خود را دارند، فراتر رفته یا چگونه با این اصول دست و پنجه نرم کرده. به این معنا، اگر بخواهیم از جایگاه جلال تهرانی حرف بزنیم: همین پرسش کارساز خواهد بود.