در این روزها که آدم بزرگ ها مشغول سیاست ورزی اند و اندیشه روابط سیاسی بین المللی تا پوست و استخوان ما آدم های بزرگ (!) نفوذ کرده، 80کودک در گوشه ای از شهر تهران، مشغول هنرورزی اند تا یک روز از سیصدو اندی روز سال را به نام خود جشن بگیرند. 80کودک در تن پوش های زرد، سبز و نارنجی در قالب کلاغ، خورشید، عروسک و شخصیت هایی به نام «کوچولو»، «یه دونه»، «نازی»، «نقاش باشی» و «مهربان»و با سازهای کوچک و بزرگشان، هم صدا و هم آواز شده اند تا پرسش هایشان را این بار پس از طرح کردن، خود پاسخ بگویند. این کودکان فهمیدند که دیگر از دست ما کاری ساخته نیست، فهمیدند که پاسخ های ما دیگر مشکل گشایشان نیست، فهمیدند که کار ما همه اش «از سر بازکردن»، «پیچاندن» و «به فرداافکندن» است، از همه مهم تر، فهمیدند که ما بزرگ ترها خودمان در کار خود مانده ایم! تالار زیبای وحدت سه روز از صدا و آوای این 80کودک لبریز است؛ «ترانه های کودکی2.» این هم صدایی کودکان، فرصتی است برای گوش کردن بدون واسطه به گفته های کودکان درباره هیجانات و احساسات آنها. در این اجرا، کودکان فکر می کنند و می پرسند و به یک پاسخ قانع نمی شوند. آنها مشق زندگی می کنند، اما از نوع خودشان و به رنگ کودکی هایشان... این اجرا به سرپرستی «سودابه سالم» و کارگردانی «الکا هدایت» و همکاری گروه مربیان «آموزشگاه موسیقی ودا» در روزهای 10تا 12مهرماه در تالار وحدت برگزار شد.